Metody wyceny przedsiębiorstwa

Metody wyceny podmiotów gospodarczych dzielą się na dochodowe, majątkowe, porównawcze i statystyczne. Każda z tych grup reprezentuje inne podejście do wartości przedsiębiorstwa oraz posiada określone walory i niedoskonałości, które ostatecznie decydują o jakości wyników wyceny i wpływają na wybór metody w określonym przypadku. Poniżej ich krótka charakterystyka:

Metody dochodowe wyceny

Metody dochodowe (Discounted Cash Flow Methods) powszechnie znane jako DCF. Zgodnie z podejściem dochodowym wartość przedsiębiorstwa wynosi tyle ile suma wartości obecnej  przyszłych, wolnych od wszelkich obciążeń przepływów pieniężnych z działalności przedsiębiorstwa. Prognozowane przepływy pieniężne doprowadza się do wartości obecnej w procesie dyskontowania za pomocą odpowiedniej stopy dyskontowej. W ramach t.zw. DCF’u wyróżnia się trzy metody:

1. Metoda FCFF opartą o przepływy pieniężne dla właścicieli i wierzycieli (Free Cash Flow to the Firm) dyskontowane przez średni ważony koszt kapitału (WACC – Weighted Average Cost of Capital),
2. Metoda FCFE opartą o przepływy pieniężne dla właścicieli (Free Cash Flow to Equity) dyskontowane przez nielewarowany koszt kapitału własnego,
3. Metoda skorygowanej wartości bieżącej (APV – Adjusted Present Value) opartą o przepływy pieniężne dla właścicieli i wierzycieli z uwzględnieniem korzyści wynikających z tarczy podatkowej i stopą dyskontową określoną jako nielewarowany koszt kapitału własnego,

Do mniej popularnych metody wyceny podmiotów gospodarczych w podejściu dochodowym zaliczają się:

4. Metoda opcji realnych (Real Option Valuation) znana też jako metoda opcji rzeczywistych oparta o model wyceny opcji Blacka-Scholesa.
5. Inne uproszczone metody wyceny, takie jak: metoda zdyskontowanych dywidend, metoda kapitalizacji prostej, metoda wartości bieżącej netto (NPV – Net Present Value) czy metoda ekonomicznej wartości dodanej (EVA – Economic Value Added).

Podstawowymi zaletami metod dochodowych wyceny przedsiębiorstw jest: (i) przełożenie dochodów i oczekiwanego ryzyka na wartość podmiotu, czyli tego na czym potencjalnemu inwestorowi działającemu na warunkach rynkowych zależy najbardziej oraz (ii) występujący często brak ograniczeń w stosowaniu tej metody (z wyłączeniem jednak podmiotów generujących ujemne przepływy finansowe). Metody te są z sukcesem aplikowalne nie tylko do klasycznej wyceny spółki, ale także do oceny wszelkich przedsięwzięć inwestycyjnych.

Wady metod dochodowych to w największym stopniu: (i) duża wrażliwość na często subiektywne założenia wyceniającego (lub zarządu) w zakresie niektórych parametrów działalności (szczególnie ryzyka), (ii) oparcie o prognozowane wielkości, często trudne do przewidzenia i oceny, dające przez to obszar do nadużyć w zakresie kreowania oczekiwanego wyniku wyceny, a także (iii) stosunkowo złożony charakter obliczeń, wymagający z jednej strony umiejętności matematycznych, a drugiej strony dobrej znajomości biznesu.

Czytaj dalej na następnej stronie…