Wycena znaku towarowego metodą RfR

Metoda RfR (Relief from Royalties) czyli zwolnienia z opłat licencyjnych (lub metoda hipotetycznych opat licencyjnych) reprezentuje podejście dochodowe do wyceny i polega na określeniu wartości znaku towarowego (marki) jako wartości bieżącej przyszłych hipotetycznych opłat licencyjnych jakie właściciel znaku towarowego był by zobowiązany ponosić, gdyby nie będąc jego właścicielem był zmuszony do licencjonowania takiej samej lub podobnej marki przedsiębiorstwa.

Wycena znaku towarowego metodą zwolnienia z opłat licencyjnych wymaga wykonania następujących czynności:

• Określenie długości prognozowanego okresu funkcjonowania wycenianego znaku towarowego lub okresu szczegółowej prognozy dla marki o nieskończonym okresie użytkowania.
• Prognoza hipotetycznej stawki opłat licencyjnych uwzględniającej wszelkie obciążenia kosztowe i podatkowe wynikające z zarządzania i rozwoju wycenianego znaku towarowego – prognozowane przepływy pieniężne z tytułu licencjonowania marki.
• Oszacowanie stopy dyskontowej, za pomocą której wartość przyszłych dochodów z wycenianej marki zostanie doprowadzona do wartości bieżącej i zdyskontowanie prognozowanych przepływów pieniężnych w okresie szczegółowej prognozy.
• Ustalenie stopy wzrostu prognozowanych opłat licencyjnych po okresie szczegółowej prognozy dla marki o nieskończonym okresie użytkowania.
• Oszacowanie wartości rezydualnej, dla znaku towarowego o nieskończonym okresie użytkowania reprezentującej wartość bieżącą przepływów pieniężnych z tytułu wykorzystania marki po okresie szczegółowej prognozy. Wartość rezydualna podlega dyskontowaniu na dzień wyceny.
• Oszacowanie korzyści z tytułu tarczy podatkowej dla znaku towarowego, w przypadku gdy amortyzacja tego aktywa pomniejsza podstawę opodatkowania dochodów przedsiębiorstwa, przysparzając mu realnych korzyści podatkowych.

Wycena znaku towarowego wymaga także analizy jakościowej niektórych zagadnień. Najważniejszym z nich jest ocena kwestii własności przemysłowej. Brak uregulowanego prawnego statusu własności wycenianego znaku towarowego może stanowić obszar dodatkowego ryzyka, który powinien być odzwierciedlony w wynikach wyceny. Innym elementem jakościowym są badania behawioralne, mające na celu określenie stopnia postrzegania lub rozpoznawalności marki. Tego rodzaju analizy, ze względu na ich kosztowny charakter i trudności (subiektywność) w przełożeniu na wymiar ilościowy, rzadko są jednak stosowane w praktyce tylko na potrzeby wyceny.

Co więcej, wycena znaku towarowego metodą dochodową wymaga analizy rzeczywistego wpływu marki na generowane dochody. W tym celu analizie należy poddać  długość funkcjonowania marki, historyczną rentowność działalności przedsiębiorstwa i generowaną dynamikę sprzedaży produktów i usług sprzedawanych pod wycenianą marką.

Fot.: alexskopje/Shutterstock.com